کد مطلب:193199
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:98
محبان و دوستان شما چگونه هستند ای فرزند پیامبر خدا؟
مردی خدمت امام صادق - علیه السلام - شرفیاب شد حضرت به او فرمود: از چه گروهی هستی؟
آن مرد گفت: من از محبان و دوستداران شما هستم.
حضرت صادق - علیه السلام - به او فرمود: خداوند بنده ای را دوست نمی دارد
[ صفحه 249]
مگر اینكه او را در ولایت خود قرار می دهد، و در ولایت خود قرار نمی گیرد مگر اینكه بهشت را برای او واجب می نماید.
سپس حضرت فرمود: از كدام محبان هستی؟
آن مرد سكوت كرد.
سدیر گفت: مگر محبان شما چند نوعند ای فرزند رسول خدا؟
حضرت فرمودند: سه طبقه هستند:
یك طبقه ای ما را در آشكار دوست دارند، و در پنهان دوست نمی دارند.
و طبقه ای ما را در پنهان دوست دارند، و در آشكار دوست ندارند.
و طبقه ای كه ما را در آشكار و پنهان دوست دارند.
و اینها عالیترین نوع (محبت را) دارند، اینها از چشمه ای گوارا نوشیدند، و تأویل كتاب خدا و فصل الخطاب (حقیقت سخن خدا) و سبب الاسباب را دانستند، اینان عالی ترین نوع محبان ما هستند.
فقر و تنگدستی و انواع بلا به سوی آنها سریع تر از دویدن اسبان است.
اینها گرفتار سختی، و فشار شدند و در معرض امتحان و فتنه قرار گرفتند، بعضی از آنها مجروح و بعضی مقتول، و در كشورهای دور متفرق و متشتت می باشند، خدا به بركت آنها مریض را شفا می دهد، و به بركت آنها فقیر را غنی می سازد.
و به بركت آنها یاری می شوید، و به بركت آنها از باران بهره مند می شوید، و به بركت آنها روزی داده می شوید.
اینان در اقلیت هستند، ولی از نظر قدر و منزلت نزد خدا بزرگترند.
و طبقه ی نخستین نازلترین نوع می باشند، زیرا ما را در آشكارا دوست دارند، ولی مطابق میل و رفتار پادشاهان رفتار می كنند، پس زبانشان با ما است و شمشیرشان بر ضد ما است.
و طبقه ی دوم نوع متوسط است، ما را در پنهان دوست دارند، و در آشكار ما را
[ صفحه 250]
دوست نمی دارند.
و به جانم قسم؛ اگر تنها ما را در پنهان دوست می دارند - نه در آشكار - ولی روزها روزه می گیرند، و شبها را به نماز می گذرانند و اثر رهبانیت و بی علاقه گی به دنیا را در چهره ی آنان مشاهده می كنید، آنها اهل انقیاد و تسلیم هستند.
آن مرد گفت: من از محبان شما در آشكار و پنهان هستم.
حضرت صادق - علیه السلام - فرمود: محبان ما كه در آشكار و پنهان ما را دوست می دارند دارای علامتهائی هستند.
آن مرد عرض كرد: آن علامات چیستند؟
حضرت فرمود: آنها عبارتند از صفاتی كه اول آنها آن است كه توحید را به بهترین شكل شناختند، و علم توحید خدا را محكم دانستند، و پس از آن ایمان به او و صفات او، سپس حدود ایمان و حقیقت آن و شروط آن، و تأویل و مسائل آن را خوب دانستند. [1] .
[1] بحارالأنوار: ج 65 ص 275 ح 31.